Pitajte doktora >>
Gotovo da nema odrasle osobe koja nije imala makar jednu epizodu bola u leđima, kao ni profesionalnog sportiste koji se nije suočio sa ovakvim tegobama. On može biti uzrokovan degeneracijom diskusa, diskus hernijom, spinalnom stenozom, istegnućem mišića (miofascijlani sindrom) i mnogim drugim oboljenjima i povredama. Međutim, u čak oko 85% slučajeva, ne može se odrediti jasan uzrok ovog bola, čak ni primenom sofisticiranih dijagnostičkih procedura, kao što su skener ili magnetna rezonanca. Bolovi u leđima mišićnog porekla mogu zahvatiti samo jedan mišić, obično usled njegovog istezanja ili stresa i zamora (naročito kod intezivnog bavljenja sportom), kao i više mišića, ali u sklopu generalizovanih bolova koji tada zahvataju većinu mišića u telu. Bol u jednom mišiću se označava kao miofascijalni sindrom, a kombinovani bolovi u mišićima leđa i drugim mišićima kao fibromialgija.
Miofascijalni sindrom
Miofascijalni sindrom je tup, dubok i stalan bol u mišiću koji se pojačava pri pokretima koji angažuju zahvaćeni mišić. Pacijenti ovo kratkotrajno pojačanje bola pri odgovarajućem pokretu obično opisuju rečima: “Kao da me nešto secne.” Karakteristike miofascijalnog sindroma su i lokalna osetljivost na pritisak, otvrdnuće zahvaćenog mišića i smanjena snaga mišića, bez atrofičnih promena (topljenja mišića). Njegovom nastajanju dodatno doprinose hronični stres i zamor. 
Miofascijalni sindrom je posledica akutnog ili hroničnog istezanja nekog od leđnih mišića. Akutno istazenje nastaje naglo, najčešće kod naglog pokreta, a hronično postepeno, usled čestih, ponavljanih pokreta u mišiću ili zamora mišića (može se javiti i usled neudobnog položaja pri spavanju). U telu ima preko 500 mišića i skoro svaki od njih može biti zahvaćen miofascijalnim sindromom. Mišić zahvaćen miofascijalnim sindromom je stvrdnut i bolan na pritisak. Mesto najjačeg bola predstavlja takozvanu mišićnu trigger tačku (okidač bola), odakle se bol neravnomerno širi na druge delove zahvaćenog mišića ili susedne mišiće. Trigger tačke mogu biti aktivne i latentne. Aktivne spontano stvaraju bol, a latentne samo na pritisak. Ponekad može postojati više trigger tačaka. Pored primarnih, duž mišića se mogu javiti dodatne, satelitske trigger tačke, koje su obično manje bolne od primarnih. Trigger tačke koje se javljaju u susednim mišićima, označavaju se kao sekundarne. Miofascijalni sindrom u leđima je najčešći u četvratstom slabinskom (quadratus lumborum) i uzdužnom grudnom (longissimus thoracis) mišiću.
Lečenje
U lečenju blažih oblika miofascijalnog sindroma primenjuje se fizikalna terapija (istezanje mišića i duboka masaža), a u težim oblicima fizikalnoj terapiji prethodi infiltracija mišićne trigger tačke rastvorom lokalnog anestetika i kortikosteroida, čime se postiže značajno smanjenje bola. Nakon toga, lečenje se nastavlja fizikalnom terapijom, kao i dubokom masažom stvrdnutih delova mišića, a u cilju njihovog opuštanja.
OPREZ ZA PROFESIONALNE SPORTISTE I NJIHOVE LEKARE!!!
| S’obzirom da infiltracija trigger tačke podrazumeva primenu kortikosteroida koji se nalaze na listi doping pozitivnih supstanci, svaki sportista i/ili njegov lekar se moraju obratiti nacionalnoj antidoping agenciji i tražiti izuzeće radi terapeutske primene (TUE). Ovim se isključuje mogućnost da sportista bude doping pozitivan na nekoj od doping kontrola na takmičenju ili van njega. |
Od medikamenata se primenjuju antidepresivi, miorelaksansi (lekovi za opuštanje mišića), antiepileptici, anksiolitici i obični analgetici-NSAIL: nesteroidni antiinflamatorni lekovi. Sa ovim lekovima ne treba preterivati, zbog mogućih štetnih efekata, pre svega na želudac. Obično se u prva tri do četiri dana uzimaju redovno, a kasnije povremeno, odnosno po potrebi, samo u fazama jačeg bola.
Preuzeto sa sajta: www.Bol.rs